hals (subst.)
-
1.
(utvendig)
(subst.) čeabet;
(subst.) čeabát
- Jeg holdt far om halsen og hikstet.
- Mun dollejin áhči čeabeha birra ja hahkken.
- 2. (innvendig) (subst.) čotta
- 3. (klesplagg) (subst.) čeabetgođa
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
hals lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- hal Oza buot hámiid teavsttain →
-
- hal subst. Msc ent. ubestemt Clt
- hals Oza buot hámiid teavsttain →
-
- hals subst. Msc ent. ubestemt
- Hals subst. egennavn
- halse Oza buot hámiid teavsttain →
-
- halse verb Imp