Neahttadigisánit

cancut lea vejolaččat dán sáni hápmi:



presens (odne) preteritum (ikte) kondisjonalis
(mun) canccun cancon canccolin
canccošin
(don) canccut cancot canccolit
canccošit
(son) cancu canccui canccolii
canccošii
(moai) canco canccuime canccoleimme
canccošeimme
(doai) cancubeahtti canccuide canccoleidde
canccošeidde
(soai) cancuba canccuiga canccoleigga
canccošeigga
(mii) cancut canccuimet canccoleimmet
canccošeimmet
(dii) cancubehtet canccuidet canccoleiddet
canccošeiddet
(sii) cancot canco canccoledje
canccošedje
presens nektingsform
(odne in) cancco
preteritum nektingsform
(ikte in) cancon
kondisjonalis nektingsform
(in) canccole
(in) canccoše
perf.partisipp
(lean) cancon
imperativ 2.p.ent.
(til en) cancco
imperativ 2.p.tot.
(til to) cancu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) cancot
Eanet sojahanhámit →

cancut (verb)

presens (odne) preteritum (ikte) kondisjonalis
(mun) canccun cancon canccolin
canccošin
(don) canccut cancot canccolit
canccošit
(son) cancu canccui canccolii
canccošii
(moai) canco canccuime canccoleimme
canccošeimme
(doai) cancubeahtti canccuide canccoleidde
canccošeidde
(soai) cancuba canccuiga canccoleigga
canccošeigga
(mii) cancut canccuimet canccoleimmet
canccošeimmet
(dii) cancubehtet canccuidet canccoleiddet
canccošeiddet
(sii) cancot canco canccoledje
canccošedje
presens nektingsform
(odne in) cancco
preteritum nektingsform
(ikte in) cancon
kondisjonalis nektingsform
(in) canccole
(in) canccoše
perf.partisipp
(lean) cancon
imperativ 2.p.ent.
(til en) cancco
imperativ 2.p.tot.
(til to) cancu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) cancot
Eanet sojahanhámit →
cancut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • cancut verb intransitiv infinitiv
  • cancut verb intransitiv
  • cancut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

Váldde oktavuođa

Váldde oktavuođa (giellatekno@uit.no)

cancut lea vejolaččat dán sáni hápmi:

cancut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • cancut verb intransitiv infinitiv
  • cancut verb intransitiv
  • cancut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
Der/NomAg
  • avledet handlernomen subst. pl. nominativ