giddanit (verb)
-
1.
(verb) stenges;
(verb) gå igjen
- Uvssat giddanit dii. 18.00.
- Dørene stenges kl 18.00.
- Čalmmit giddanit.
- Øyene går igjen.
- 2. bli fast
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
giddanit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- giddanit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- giddanit verb intransitiv infinitiv
- giddanit verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
- giddanit verb intransitiv indikativ presens 3.p.flt.
- giddanit verb intransitiv indikativ preteritum 2.p.ent.