sg. pl.
nominativ rihtu riđut
akkusativ riđu riđuid
genitiv riđu riđuid
illativ rihtui riđuide
lokativ riđus riđuin
komitativ riđuin riđuiguin
essiv rihtun
Eanet sojahanhámit →

rihtu (subst.)

sg. pl.
nominativ rihtu riđut
akkusativ riđu riđuid
genitiv riđu riđuid
illativ rihtui riđuide
lokativ riđus riđuin
komitativ riđuin riđuiguin
essiv rihtun
Eanet sojahanhámit →
rihtu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • rihtu subst. sg. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

rihtu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

rihtu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • rihtu subst. sg. nominativ