sg. pl.
nominativ riidu riiddut
akkusativ riiddu riidduid
genitiv riiddu riidduid
illativ riidui riidduide
lokativ riiddus riidduin
komitativ riidduin riidduiguin
essiv riidun
Eanet sojahanhámit →

riidu (subst.)

sg. pl.
nominativ riidu riiddut
akkusativ riiddu riidduid
genitiv riiddu riidduid
illativ riidui riidduide
lokativ riiddus riidduin
komitativ riidduin riidduiguin
essiv riidun
Eanet sojahanhámit →
riidu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • riidu subst. sg. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

riidu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

riidit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • riidit verb transitiv imperativ 1.p.tot.
riidu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • riidu subst. sg. nominativ