presens (odne) preteritum (ikte) kondisjonalis
(mun) vikkan viggen vikkalin
vikkašin
(don) vikkat vigget vikkalit
vikkašit
(son) viggá vikkai vikkalii
vikkašii
(moai) vigge vikkaime vikkaleimme
vikkašeimme
(doai) viggabeahtti vikkaide vikkaleidde
vikkašeidde
(soai) viggaba vikkaiga vikkaleigga
vikkašeigga
(mii) viggat vikkaimet vikkaleimmet
vikkašeimmet
(dii) viggabehtet vikkaidet vikkaleiddet
vikkašeiddet
(sii) vigget vigge vikkaledje
vikkašedje
presens nektingsform
(odne in) vikka
preteritum nektingsform
(ikte in) viggan
kondisjonalis nektingsform
(in) vikkale
(in) vikkaše
perf.partisipp
(lean) viggan
imperativ 2.p.ent.
(til en) vikka
imperativ 2.p.tot.
(til to) viggi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) vigget
Eanet sojahanhámit →

viggat (verb)

  • (verb) prøve; (verb) streve
    Mun viggen čuorvut, muhto jietna dego darvánii čoddagii.
    Jeg prøvde å rope, men det var som om stemmen satt fast i halsen.
presens (odne) preteritum (ikte) kondisjonalis
(mun) vikkan viggen vikkalin
vikkašin
(don) vikkat vigget vikkalit
vikkašit
(son) viggá vikkai vikkalii
vikkašii
(moai) vigge vikkaime vikkaleimme
vikkašeimme
(doai) viggabeahtti vikkaide vikkaleidde
vikkašeidde
(soai) viggaba vikkaiga vikkaleigga
vikkašeigga
(mii) viggat vikkaimet vikkaleimmet
vikkašeimmet
(dii) viggabehtet vikkaidet vikkaleiddet
vikkašeiddet
(sii) vigget vigge vikkaledje
vikkašedje
presens nektingsform
(odne in) vikka
preteritum nektingsform
(ikte in) viggan
kondisjonalis nektingsform
(in) vikkale
(in) vikkaše
perf.partisipp
(lean) viggan
imperativ 2.p.ent.
(til en) vikka
imperativ 2.p.tot.
(til to) viggi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) vigget
Eanet sojahanhámit →
viggat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • viggat verb intransitiv infinitiv
  • viggat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

viggat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

viggat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • viggat verb intransitiv infinitiv
  • viggat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.