čeabet (subst.)
- (utvendig) (subst.) hals
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
čeabet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- čeabet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- čeabet subst. ent. nominativ
- Čeabet subst. egennavn ent. nominativ